Miguel González Garcés

Naceu na Coruña en 1916, falecendo en 1989. Llicenciouse en Filosofía e Letras, na especialidade de Historia, en Santiago.

Dedicouse a diversas tarefas, tanto no campo da investigación histórica, como no da literatura ou o xornalismo.

Como historiador, podemos destacar obras como Historia de La Coruña, na cal hai constantes referencias á historia de Culleredo, ou María Pita. Símbolo de la libertad de La Coruña.

Cultivou con gran acerto a poesía, tanto en galego como en castelán. Entre os seus libros de poesía en galego podemos destacar: Bailada dos anxos (1961), Poema ao meu mar (1968), Poemas a Albertiño (1970), Nas faíscas do soño (1972), Paso soa de luz (1975), Claridade en que a tentas me persigo (1977), polo que obtivo ao ano seguinte o Premio Nacional da Crítica Española e Un home só na néboa (1989), o seu derradeiro, seleccionado para o Premio Nacional de Literatura.

Como articulista son numerosísimas as súas colaboracións na prensa escrita, abarcando diversas temáticas: historia, arte, literatura, etc.

Entra as súas distincións, podemos destacar tamén o "Premio Fernández Latorre" de Xornalismo en 1960, ou ser distinguido en 1967 polo goberno francés coas "Palmas Académicas".

Dirixiu moitos anos a Casa da Cultura coruñesa.

Na súa casa de O Portádego, na que residía moitos meses do ano, escribiría parte dos seus libros, facendo en varios deles referencia a este lugar. En 1985 foi nomeado "Fillo adoptivo de Culleredo", logo de doar ao pobo unha parte importante da súa biblioteca particular. Unha avenida do municipio leva o seu nome.