Retablo Maior:

Ocupa o fondo do obstad, ocultando a seteira románica que iluminaba o altar e unhas pinturas murais que quedan ao descuberto nos laterais do retablo.

É unha obra de estilo barroco, probabelmente da primeira metade do século XVIII. Corresponde a unha tipoloxía desenvolvida desde principio dese século, cuxa estrutura arquitectónica basea a organización do espazo na distribución de estípites, elementos característicos barrocos. Todo o conxunto aparece profundamente decorado con rocallas sobredouradas e grilandas vexetais que parecen deslizarse polas columnas coma se posuísen vida propia.

Retablo composto, consta de: predela de igual ancha que o obstad, dividida verticalmente en cinco rúas; sobre ela o corpo principal de tres rúas; e un ático que ocupa a rúa central cunha única fornela. A parte central divídese mediante catro estípites, cunha rúa central ancha e dúas laterais máis estreitas, entre elas ábrense tres fornelas con arco de medio punto sobre pilastras, e sobre cada unha das fornelas unha gran cuncha de formas sinuosas. Actualmente permanecen expostas só dúas imaxes nas fornelas das dúas menores, un S. Blas e un S. Xosé.