A ponte do Burgo é o monumento máis emblemático do concello, non en balde é o símbolo do escudo municipal. Ata fai poucos anos atopábase en total abandono, pero en 1992 comezaron as obras de reconstrución, levadas a cabo polos alumnos das Escola Taller "Ponte do Burgo". Está situado sobre a desembocadura do río Mero, límite dos concellos de Cambre e Culleredo, actualmente paso peonil entre as dúas beiras.

O carácter estratéxico deste paso, única via terrestre cara á Coruña ocasionou que fose destruído en varias ocasións, en 1589 durante o ataque de Drake e en 1809, durante a guerra da Independencia, foi voado polas tropas inglesas para gardar a retaguarda na súa fuxida cara ao porto da Coruña, onde tiñan previsto embarcar. Pero o abandono foi o seu peor aliado: tras a construción da ponte na Pasaxe, perdeu a súa importancia, e, coa realización dunha nova ponte no Burgo, caeu prácticamente na ruína.

Durante moitos anos a súa construción foi atribuída aos romanos, identificados popularmente como os autores de grandes obras cuxa orixe pérderse na memoria colectiva.

A ponte adoita datarse nos séculos XII-XIII, pero non se teñen noticias documentais que certifiquen que isto fose así. O estudo formal da ponte permite encadrar a súa construción na Baixa Idade Media. Na igrexa de Santiago do Burgo consérvase un sillar procedente da ponte que aporta máis datos sobre a cronoloxía; nel figuran os emblemas dos Andrade e Moscoso. Datado a finais do século XIV, é un relevo conmemorativo da construción de o ponte ou reconstrución de gran embergadura baixo o patrocinio de Fernán Pérez de Andrade.

A ponte conservaba seis dos arcos medievais, os demais tiveron que ser reconstruídos pois desapareceran totalmente. Cabe a posibilidade de que a lonxitude da ponte fose maior que a actual pois os depósitos arrastrados polo río estreitaron o curso do río.

O material utilizado para a súa construción é o granito, en sillares ben escuadrados, unidos con morteiro. Pero como é habitual nas pontes medievais utilizáronse materiais de desfeito, como cascallos, para reencher os cubos; isto motivou o deterioro e posterior derrubamento dos mesmos. Nos muros internos dos piares pódense observar os mechinais utilizados para a anclaxe das cimbras durante a realización dos arcos.

O seu alzado ten unha leve inclinación con rasante a dobre vertente polo que as luces dos arcos presentan valores descendentes cara aos extremos. Os piares presentan tallamares triangulares a ambos os dous lados prolongándose ata o rasante; con isto conséguese crear uns apartadoiros que facilitaban o cruzamento de xinetes e carros, dificultoso pola estreitez da vía. Ao longo do nivel do rasante existían varios desaguadoiros para evitar a acumulación de augas na calzada; aínda se conserva algún deles na zona central da ponte. Do pretil non se conserva ningunha peza antiga, polo que foi reposto seguindo modelos da época. O pavimento orixinal desaparecera, únicamente podemos contemplar un pequeno fragmento no arco de unión con Cambre, que se deixou á vista tras a restauración.

Unha das características máis representativas das pontes medievais é a estreitez dos seus accesos e calzada. Isto tiña a súa razón de ser na necesidade de controlar o tránsito, obrigando aos transeúntes a pagar peaxe polo uso da ponte: pontádego.

A ponte do Burgo é un símbolo do noso pasado histórico que grazas á súa rehabilitación puido recuperar o esplendor do cal era merecedor. A recuperación da ría e a construción do paseo marítimo, convertérono nun lugar privilexiado na costa coruñesa.