Naceu na Coruña en 1853 e morreu na mesma cidade en 1928. Membro da nobreza, foi Marqués de Almeiras.
Descendente do trovador e almirante Paio Gómez Chariño, comezou a estudar para mariño, pero dedicouse ao Dereito, vivindo parte da súa vida no seu Pazo de Ombre.
Foi un dos contertulios da famosa Cova Céltica coruñesa, na que participaban, entre outros, Eduardo Pondal, con que o trabou unha gran amizade, influíndo moito na súa obra.
Fixo gala dun patriotismo galego exemplar, sobre todo na defensa do noso idioma, ao que cualificaba como "fala de reis".
A súa obra, escasa en xeral, aparece recollida nun volume, Líricas Galegas (1894), na cal figuran obras pequenas súas anteriores, como Os afillados do demo (1885), ou A noite de San Silvestre (1890). Estas dúas obras pequenas, xunto con outra que acabou inédita, As toupas do Pindo, formarían un conxunto caracterizado polo ton satírico e a defensa do idioma.
Dentro dos seus poemas patrióticos destaca Andeiro (1922).
Outra obra pequena súa é o folleto Landras e baias (1919).
O Concello de Culleredo dedicoulle unha rúa na parroquia de Almeiras.